– poszczepienne zapalenie mózgu (postvaccinal encephalomyelitis), – poszczepienną encefalopatię (encephalopathy following pertusis vaccination) (2, 3, 5, 6, 18, 20, 26), – w ostatnich latach próbowano zaliczyć do tej grupy autyzm wczesnodziecięcy; powikłanie to wiązano przede wszystkim ze szczepionką przeciwko różyczce (11, 19

· Nie ma leku, który można zastosować, by zahamować namnażanie się tego wirusa. Stosuje się wyłącznie leczenie objawowe. Dlatego tak ważna jest profilaktyka · Możemy się chronić poprzez zakładanie odpowiednich ubrań, używanie środków odstraszających czy unikanie miejsc, gdzie mogą być kleszcze. Ale bezapelacyjnie najlepszą metodą jest szczepienie · Schemat obejmuje podanie trzech dawek szczepionki. W trakcie trwającego sezonu aktywności kleszczy spodziewana ochrona jest wystarczająca po pierwszych dwóch dawkach Epidemia koronawirusa przypomniała nam jak zbawienne są skuteczne szczepienia. W tym roku, wielu z nas, unikając tłocznych miejsc wybrało odpoczynek lub sport na świeżym powietrzu. Niestety, tu gdzie unikamy koronawirusa wystawiamy się często na ataki kleszczy, które są aktywne już przy 5-7 stopniach Celsjusza i nieustannie szukają żywiciela. KZM. Czym jest kleszczowe zapalenie mózgu? Kontakt z kleszczami może skończyć się zakażeniem jedną z najczęstszych chorób odkleszczowych, czyli kleszczowym zapaleniem mózgu (KZM). To choroba niezwykle groźna, na którą nie ma lekarstwa. Tymczasem w Polsce już co szósty kleszcz może być zakażony tym wirusem. Kleszczowe zapalenie mózgu jest chorobą powodowaną przez wirus KZM Do zainfekowania dochodzi w wyniku ukłucia przez kleszcza. Kleszczowe zapalenie mózgu rozwija się zazwyczaj w dwóch fazach. W pierwszej najczęściej występuje gorączka, bóle głowy i mięśni, czyli objawy przypominające grypę. W drugiej fazie u niektórych wirus może zaatakować system nerwowy, co prowadzi do łagodnej lub ciężkiej postaci zapalenia opon mózgowych. Mogą wystąpić silne bóle głowy, wysoka temperatura ciała czy sztywność karku. Ta faza choroby może również przybrać postać ciężką, czyli zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego. W skrajnych przypadkach mogą wystąpić poważne powikłania neurologiczne, w tym zaburzenia świadomości, mowy, a nawet połykania. Zdarzają się również przypadki paraliżu czy śmierci. Choroba często nie jest rozpoznana i rejestrowana, a jej następstwa (powikłania) mogą pojawić się z opóźnieniem i być przyczyną dolegliwości przez całe życie. Bardzo niebezpieczne jest to, że nie ma leczenia przyczynowego choroby i nie możemy skutecznie neutralizować i eliminować wirusa – podkreśla dr n. med. Grażyna Semczuk specjalista chorób zakaźnych wojewódzki konsultant w dziedzinie chorób zakaźnych dla województwa lubelskiego. Wirusem kleszczowego zapalenia mózgu można się zakazić poprzez ukłucie kleszcza, ale także przez wypicie lub zjedzenie niepasteryzowanych wyrobów mlecznych. Wirus bytuje w ślinie kleszcza, więc przed zachorowaniem nie uchroni nas nawet szybkie usunięcie pajęczaka. Jak się zatem bronić? Najlepszym rozwiązaniem są szczepienia ochronne, które niemal w 100 proc. chronią nas przez zachorowaniem na KZM. Szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu Kto powinien się zaszczepić? Tak naprawdę narażeni jesteśmy niemal wszyscy. Osoby, które uprawiają sport, działkowicze, ludzie mieszkający w pobliżu lasu itd. Każda osoba, która chętnie spędza czas na świeżym powietrzu znajduje się w grupie ryzyka. Są zawody, których wykonywanie związane jest ze stałym całorocznym kontaktem z kleszczami i możliwością zakażenia kleszczowym zapaleniem mózgu. W przypadku takich zawodów jak np. rolnicy, leśnicy i inni pracownicy leśni, przyrodnicy szczególnie wskazane są szczepienia przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu. Takie szczepienia są także bardzo ważne w przypadku osób z chorobami obniżającymi odporność, przyjmującymi leczenie obniżające odporność (np. immunosupresja, sterydoterapia), chorujących na cukrzycę. Osoby te bowiem zakażają się łatwiej i chorują ciężej na kleszczowe zapalenie mózgu - dodaje dr n. med. Grażyna Semczuk, ekspert kampanii „Nie igraj z kleszczem. Wygraj z kleszczowym zapaleniem mózgu”. Szczepionka przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu to szczepionka inaktywowana. Pełną ochronę osiąga się po przyjęciu trzech dawek , a następnie przyjmuje się dawki przypominające co trzy-pięć lat. Aby uzyskać ochronę w momencie aktywności kleszczy, wystarczy się zaszczepić zimą lub wczesną wiosną. Na ukłucie kleszczy jesteśmy narażeni między marcem a listopadem, choć w przypadku ciepłych zim ich aktywność może trwać od stycznia do grudnia. Szczepienia nie są obowiązkowe, w kalendarzu szczepień są zalecane. Do szczepienia na kleszczowe zapalenie mózgu kwalifikuje zawsze lekarz.
Autoimmunologiczne zapalenie mózgu poważnym powikłaniem po COVID „Niepokoi nas wzrost zachorowań na autoimmunologiczne zapalenie mózgu. Jest to bardzo poważna i niebezpieczna choroba
W związku ze zwiększoną liczbą przypadków zachorowań na odrę w Polsce, Małopolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny przypomina, że jedynym zabezpieczeniem przed tą wysoce zakaźną chorobą są szczepienia i nie mogą być one zastąpione żadnymi innymi środkami ochrony ze względu na wysoką zaraźliwość choroby i drogę jej przenoszenia się. Szczepienia przeciw odrze wykonuje się skojarzoną szczepionką przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR). Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na 2019 r. szczepieniom obowiązkowym przeciw odrze, śwince i różyczce należy poddać każde dziecko w 13-15 miesiącu życia oraz w 6 roku życia (dawka uzupełniająca). Dzieciom pomiędzy 7 a 9 rokiem życia podanie drugiej dawki szczepionki będzie sukcesywnie wyrównywane poprzez szczepienie w 10 roku życia. Szczepienia przeciw odrze, śwince i różyczce zalecane są: osobom nieszczepionym przeciw odrze, śwince i różyczce w ramach szczepień obowiązkowych, osobom, które w przeszłości otrzymały tylko jedną dawkę szczepionki, młodym kobietom, zwłaszcza pracującym w środowiskach dziecięcych (przedszkola, szkoły, szpitale, przychodnie) i młodym mężczyznom dla zapobiegania różyczce wrodzonej, szczególnie nieszczepionym w ramach szczepień obowiązkowych. Szczepienia dzieci ujęte w Programie Szczepień Ochronnych jako obowiązkowe finansowane są z budżetu Ministra Zdrowia, natomiast w pozostałych przypadkach (osoby dorosłe) za szczepienie płaci osoba zainteresowana. Osoba dorosła powinna ustalić swój potencjalny status odporności przeciw odrze na podstawie dokumentacji medycznej na temat przebytych chorób zakaźnych lub historii szczepień zapisanej w książeczce zdrowia. Przechorowanie odry w dzieciństwie zapewnia odporność na całe życie. W przypadku udokumentowania podania dwóch dawek szczepionki nie ma potrzeby powtarzania szczepienia ani podawania kolejnej dawki szczepionki. Jeżeli osoba dorosła nie wie czy w przeszłości chorowała na odrę lub nie ma dokumentacji dotyczącej szczepień przeciw odrze, powinna się zaszczepić. Badanie poziomu przeciwciał można traktować jedynie jako badanie pomocnicze, pamiętając o tym, że wynik ujemny nie musi świadczyć o tym, że nie mamy odporności przeciw odrze. Szczepienie przeciw odrze obejmuje podanie dwóch dawek skojarzonej szczepionki MMR w odstępie 4 tygodnie lub dłuższym. Nie zaleca się podawania szczepionki w okresie ciąży, a przez 1 miesiąc po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę. Odra jest chorobą zakaźną wywołaną przez wirus odry, który przenoszony jest drogą kropelkową, powietrzną lub przez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Do objawów charakterystycznych dla odry należą: wysoka gorączka, wysypka plamisto-grudkowa, trwająca dłużej niż 3 dni, kaszel, nieżyt nosa, plamki Koplika, zapalenie spojówek. Zachorowaniu często towarzyszą powikłania, których ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Leczenie odry polega na łagodzeniu objawów i nawadnianiu chorego. Przechorowanie odry trwale uodparnia organizm. Do powikłań w przebiegu odry należą: biegunka i silne odwodnienie organizmu, zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, zapalenie mózgu, drgawki, podostre stwardniające zapalenie mózgu zgon. Najgroźniejszym powikłaniem w przebiegu odry jest podostre stwardniające zapalenie mózgu, które ujawnia się od 4 do 10 lat po przejściu choroby i objawia się postępującym otępieniem, nasilającym się napięciem i sztywnością mięśni oraz drgawkami. Do zgonu dochodzi zwykle w ciągu 2 lat od pojawienia się pierwszych objawów. Leczenie powikłań odry wymaga hospitalizacji i zależy od rodzaju powikłań. Sytuację epidemiologiczną w zakresie występowania chorób zakaźnych w Polsce w 2019 r. można śledzić na stronie internetowej Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny pod adresem: Więcej informacji o szczepieniach przeciwko odrze dostępnych jest pod adresem: Autor: Paulina Oklejewicz Data wprowadzenia: 26 lutego 2019 r. Źródło: Baumann-Popczyk A., Sadkowska-Todys M., Zieliński A. „Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka” Wydawnictwo medyczne α-medica press, Bielsko-Biała, 2014 Opracowała Małgorzata Ściubisz. W czasopiśmie „British Medical Journal” opublikowano wyniki badania obserwacyjnego przeprowadzonego w Wielkiej Brytanii, w którym oceniono ryzyko hospitalizacji z powodu małopłytkowości lub zdarzeń zakrzepowo-zatorowych po szczepieniu preparatem ChAdOx1 (Vaxzevria; AstraZeneca) lub BNT162b2 (Comirnaty; Pfizer/BioNTech) przeciwko COVID-19 i w opublikowano: 26-05-2021, 08:12 Opisano trzy przypadki udaru niedokrwiennego u pacjentów, którzy wcześniej przyjęli szczepionkę przeciw COVID-19 firmy AstraZeneca, spowodowanego zatorem w dużych naczyniach doprowadzających krew do mózgu. Specjaliści podkreślają jednak, że dużo większe ryzyko udaru stwarza zachorowanie na COVID-19. szczepionka Oxford/AstraZenecaArkadiusz Lawrywianiec / Forum Od niedawna pojawiały się doniesienia o rzadkich przypadkach udaru po przyjęciu szczepionki Oxford/AstraZeneca przeciw COVID-19. Jak jednak tłumaczą autorzy nowego opracowania opublikowanego na łamach „Journal of Neurology Neurosurgery & Psychiatry”, zatory dotyczyły żył, głównie obecnych w mózgu. Osoby, u których występowały, miały zwykle niską liczbę płytek krwi oraz sprzyjające zakrzepom przeciwciała skierowane przeciw płytkom. Dotąd jednak nie zdiagnozowano niedokrwiennego udaru spowodowanego zatorem w tętnicy, czyli udaru zwykle najczęściej występującego. Takie właśnie trzy przypadki opisali autorzy nowej publikacji. U całej trójki pacjentów doszło do zatoru dużych tętnic prowadzących krew do mózgu, a u dwójki - dodatkowo w żyłach. Wszyscy mieli wyjątkowo niską liczbę płytek oraz przeciwciała przeciw płytkom. Jedną z pacjentek była trzydziestokilkuletnia kobieta, u której sześć dni po szczepieniu pojawił się pulsujący ból głowy po prawej stronie i wokół oka. Pięć dni później obudziła się z uczuciem senności, osłabieniem mięśni lewej połowy twarzy, ramienia i nogi. Pomimo leczenia obejmującego zabieg chirurgiczny kobieta zmarła. U innej pacjentki, przed 40. rokiem życia, 12 dni po szczepieniu pojawił się ból głowy, dezorientacja, osłabienie lewego ramienia i utrata wzroku po lewej stronie. Tym razem z pomocą leczenia udało się uzyskać poprawę stanu chorej. Trzecim pacjentem był czterdziestokilkuletni mężczyzna, u którego trzy tygodnie po szczepieniu pojawiły się problemy z mówieniem oraz rozumieniem mowy. Dzięki leczeniu udało się ustabilizować jego stan. Główny autor pracy, prof. David Werring z UCL Queen Square Institute of Neurology podkreśla więc, że oprócz zakrzepów w żyłach mózgu, spowodowana szczepieniem małopłytkowość może doprowadzić także do zablokowania tętnic mózgowych. Autorzy podkreślają, że młodzi pacjenci z udarem niedokrwiennym, którzy wcześniej przyjęli szczepionkę Oxford/AstraZeneca, powinni być natychmiast zbadani pod kątem VITT (vaccine-induced immune thrombotic thrombocytopenia - ang. indukowana szczepieniem zakrzepowa małopłytkowość immunologiczna - przyp. red.) i leczeni przez interdyscyplinarny zespół obejmujący specjalistów od hematologii, neurologii, udarów, neurochirurgii i neuroradiologii, którzy wdrożą specjalne leczenie. Naukowcy nie odwodzą jednak od szczepień. „W obecnym okresie szczepień przeciw COVID-19 potrzebny jest wysoki poziom podejrzliwości w celu zidentyfikowania epizodów skrzepów po przyjęciu szczepienia. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że te skutki uboczne są rzadkie, dużo rzadsze niż zakrzepy żylne i udary niedokrwienne spowodowane przez COVID-19” - podkreśla autor komentarza do artykułu, prof. Hugh Markus z University of Cambridge. Źródła: oraz © ℗ W przypadku prawidłowo wykonanego szczepienia pojawia się odczyn, czyli naciek, rumień i grudka, a następnie pęcherzyk o średnicy ≤10 mm z ropną zawartością. Po jego pęknięciu powstaje owrzodzenie, które goi się w ciągu 2–5 miesięcy, pozostawiając charakterystyczną bliznę. Obecność blizny nie jest wskaźnikiem 51-letni pacjent otrzymał pierwszą dawkę szczepionki przeciwko zapaleniu mózgu przenoszonemu przez kleszcze (w prawe ramię). Po kilku dniach w okolicy wkłucia zaobserwowano podskórne zgrubienie/guzek. Czy może to być efekt szczepienia i czy należy to zgłosić jako niepożądany odczyn poszczepienny (NOP)? Czy należy stosować jakieś leczenie miejscowe? Guzki podskórne to jedna z postaci miejscowych odczynów poszczepiennych, zazwyczaj obserwowana u dzieci. Ich powstanie może wynikać z nieprawidłowej techniki szczepienia (np. szczepienie podskórne zamiast domięśniowego, podane pod złym kątem, zbyt krótką igłą itp.), miejscowego podrażnienia oraz reakcji alergicznych i immunologicznych, w tym alergii kontaktowej na glin. W niektórych przypadkach etiopatogeneza guzków pozostaje niejasna. Wyczuwalny pod skórą guzek (zazwyczaj pojedynczy) zwykle powstaje w ciągu kilku dni po szczepieniu, bezpośrednio w miejscu wstrzyknięcia lub w jego bliskim sąsiedztwie. Towarzyszący mu obrzęk i zaczerwienienie (o ile w ogóle są obecne) najczęściej ustępują w ciągu kilku dni, natomiast wyczuwalne guzki utrzymują się przez kilka miesięcy (ok. ⅓ przypadków ustępuje w ciągu 6 mies., a ⅔ w ciągu roku). W większości przypadków, po ustąpieniu ewentualnego obrzęku i zaczerwienienia, zmianom nie towarzyszą żadne dodatkowe objawy. Postać kliniczna guzków związanych z silnym świądem oraz zmianami skórnymi (przebarwienia, nadmierne owłosienie nad guzkiem) określana jest jako swędzące ziarniniaki poszczepienne. Pojawiają się one w dłuższym odstępie czasu po szczepieniu (nawet po 3 mies.), utrzymują przez kilka lat i ulegają okresowemu nasileniu w czasie infekcji. U większości pacjentów z takim rozpoznaniem stwierdzono alergię kontaktową na glin. Ogólnie, większość opisywanych w piśmiennictwie guzków poszczepiennych ma związek z przyjęciem szczepionki zawierającej sole glinu. Najprawdopodobniej to właśnie one są odpowiedzialne za rozwój reakcji miejscowej, choć może się ona pojawić także po szczepionkach niezawierających tego adiuwantu. Rolą glinu, jako adiuwantu, jest stymulowanie odpowiedzi immunologicznej, tak aby niewielka ilość antygenów zawartych w szczepionce była wystarczająca dla wytworzenia satysfakcjonującej reakcji i pamięci immunologicznej. Ilość glinu zawartego w szczepionkach jest bezpieczna dla organizmu (p. Glin w szczepionkach – jak odpowiedzieć na obawy rodziców? – przyp. red.). Opisywane w piśmiennictwie podejście diagnostyczne i terapeutyczne do guzków po szczepieniu istotnie zależy od obecności dolegliwości towarzyszących, jednak w większości przypadków wystarczy obserwacja zmiany. W razie towarzyszących dolegliwości (takich jak świąd, utrzymujący się ból) lub niejasnego związku przyczynowego z przebytym szczepieniem (np. guzek, który powstał w miejscu wstrzyknięcia w dużym odstępie czasu od szczepienia; guzek, który powstał niedługo po szczepieniu, ale w miejscu oddalonym od miejsca wstrzyknięcia; owrzodzenie nad guzkiem; powstawanie przetok; stopniowo zwiększająca się średnica zmiany; powiększenie okolicznych węzłów chłonnych; towarzyszące objawy ogólne po upływie >3 dni od szczepienia) należy poprowadzić odpowiednią diagnostykę (np. alergologiczną, dermatologiczną, obrazową, mikrobiologiczną lub histopatologiczną). W większości przypadków guzki poszczepienne nie upośledzają istotnie funkcjonowania pacjenta i ustępują samoistnie. Leczenie rozpoczyna się w wyjątkowych sytuacjach, na przykład u pacjentów z towarzyszącymi zmianami skórnymi lub objawami. W przypadku obecności zmian skórnych w okolicy guzka sugeruje się stosowanie miejscowych GKS, a w razie obrzęku, zaczerwienienia i bólu można stosować zimne okłady i paracetamol. W piśmiennictwie opisano pojedyncze przypadki stosowania GKS we wstrzyknięciach. Leczenie chirurgiczne należy zarezerwować dla zmian wymagających weryfikacji histologicznej. Obie dostępne szczepionki przeciwko zapaleniu mózgu przenoszonemu przez kleszcze zawierają wodorotlenek glinu i bardzo prawdopodobne, że obserwowany guzek podskórny, który powstał w ciągu kilku dni po szczepieniu, to właśnie miejscowy odczyn poszczepienny. Niewątpliwie taką zmianę należy zgłosić jako NOP. Z definicji, dla stwierdzenia NOP konieczne jest jedynie wskazanie związku czasowego, a nie przyczynowego z przebytym szczepieniem. W zdecydowanej większości przypadków wystąpienie guzków podskórnych po szczepieniu nie stanowi przeciwwskazania do podania kolejnych dawek szczepionki. Choć guzki mogą powstać ponownie, korzyści ze szczepienia przewyższają ryzyko związane z odczynem miejscowym. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że większość danych na ten temat opiera się na obserwacjach u dzieci (p. Guzek podskórny w miejscu podania szczepionki - przyp. red.). Przebieg oraz diagnostyka różnicowa zmian skórnych i podskórnych u dorosłych wymaga zachowania większej ostrożności i czujności onkologicznej. Piśmiennictwo: 1. Silock R., Crawford Perrett Subcutaneous nodules: an important adverse event following immunization. Expert Rev. Vaccines, 2019; 18: 405–410 2. Silcock R., Crawford Selvaraj G. i wsp.: Subcutaneous nodules following immunization in children; in Victoria, Australia from 2007 to 2016. Vaccine, 2020; 38: 3169–3177 3. Bergfors E., Hermansson G., Nyström Kronander U. i wsp.: How common are long-lasting, intensely itching vaccination granulomas and contact allergy to aluminium induced by currently used pediatric vaccines? A prospective cohort study. Eur. J. Pediatr., 2014; 173: 1297–307 4. Charakterystyka Produktu Leczniczego: FSME-immun C; Encepur Adults ostre rozpowszechnione zapalenie mózgu i rdzenia, poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenie mózgu, zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenie mózgu i rdzenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, encefolapatia, drgawki / drgawki, udar, narkolepsja i katapleksja. anafilaksja, ostry zawał mięśnia
Opublikowano: 2020-12-22 12:08: · aktualizacja: 2020-12-22 12:16: Dział: Społeczeństwo Powikłania po szczepieniu? Prof. Horban: "Tak Bogiem a prawdą, dopiero będziemy wiedzieli za jakiś czas, jaki będzie ich odsetek" Społeczeństwo opublikowano: 2020-12-22 12:08: aktualizacja: 2020-12-22 12:16: autor: Adam Guz/KPRM/PAP/EPA Główny doradca premiera ds. walki z koronawirusem prof. Andrzej Horban odniósł się na antenie Radia Zet do kwestii powikłań po szczepieniu na Covid-19. Jak zauważył, gdy stosuje jakiś lek, zawsze sprawdza „charakterystykę produktu leczniczego” i możliwe efekty uboczne. CZYTAJ TAKŻE: — Kiedy powrót do normalności? Prof. Horban: „Jeżeli do lata uda nam się wyszczepić przynajmniej wszystkich, którzy mają 60 lat i więcej” — RAPORT. Polska walczy z koronawirusem. 7 192 nowe przypadki Covid-19, najwięcej na Mazowszu. Zmarło 309 kolejnych osób — Szef KPRM: Do pierwszego tygodnia stycznia dotrze do Polski ok. 600 tys. szczepionek. Pierwsza partia już 26 grudnia Powikłania po szczepionce? Prof. Horban podkreślił, że zawsze trzeba być ostrożnym i wiedzieć, że przyjęcie jakiegokolwiek leku może mieć objawy uboczne. Dodał, że trzeba porównać korzyści z zastosowania danego preparatu i możliwe działania niepożądane. Niestosowanie szczepionki, zwłaszcza w tych grupach, o których rozmawialiśmy, prowadzi do ciężkiej choroby, uszkodzenia narządu oddechowego, a u niektórych do śmierci — zwrócił uwagę doradca dodając, że w tym kontekście należy rozpatrywać wybór między szczepieniem a nieszczepieniem się. Objawy Doradca zwracał uwagę, że po podaniu szczepionki mogą występować: ból w miejscu szczepienia, zaczerwienienie, stan podgorączkowy, uczucie rozbicia. To nie jest objaw uboczny, to typowe objawy wynikające z tego, że układ immunologiczny reaguje na podaną mu substancję w sposób taki, jaki byśmy sobie życzyli — zaznaczył. Prof. Horban ocenił, że, na podstawie dotychczasowych badań nad szczepionkami na koronawirusa „już można powiedzieć, że te objawy ciężkie niepożądane, prowadzące też do jakichś ciężkich chorób, jeżeli w ogóle są, są bardzo rzadkie”. Tak Bogiem a prawdą, my dopiero będziemy wiedzieli za czas jakiś, jaki będzie odsetek tych ciężkich powikłań, bo nawet jeżeli ktoś - załóżmy - w trakcie podawania szczepionek dostanie zapalenia mózgu, to może to być spowodowane szczepionką, ale również może być spowodowane jakąś inną przyczyną — wyjaśnił lekarz. Wyjaśnił, że do zapalenia mózgu może dojść w teorii, ale „jeżeli na 40 tys. osób zaszczepionych w tej chwili nie było żadnej takiej osoby, to można się spodziewać statystycznie, te przypadki będą rzadkie”. Z tego zapalenia mózgu wychodzi się całkiem pięknie i bez powikłań - w przeciwieństwie do COVID-u — zwrócił uwagę doradca premiera prof. Horban. wkt/Radio Zet Publikacja dostępna na stronie:

Niniejszy opis przypadku dotyczy dziewczynki, u której w wieku 3,5 miesięcy kilkanaście godzin po szczepieniu wystąpiły zaburzenia świadomości. Obecnie dziewczynka ma 4 lata. U dziecka obserwuje się objawy niedowładu prawostronnego z zaburzeniami mowy (zmniejszona aktywność psychoruchowa, zwiększone napięcie mięśniowe).

Osoby z problemami kardiologicznymi powinny przemyśleć to, jaką szczepionkę przeciw COVID-19 wybrać. Mufid Majnun/ mięśnia sercowego stanowi jedno z powikłań po szczepieniu przeciwko COVID-19. Jest to bardzo groźny dla zdrowia stan zapalny. Wyjaśniamy, jak często występuje zapalenie mięśnia sercowego po szczepieniu na COVID-19 i jaki ma mięśnia sercowego (ZMS, ang. myocarditis) to bardzo groźny dla zdrowia stan zapalny, który może upośledzać pracę serca, powodując zaburzenia rytmu serca, kołatanie, a nawet niewydolność serca. ZMS często występuje podczas infekcji wirusowej, ale według badań opublikowanych w piśmie „Circulation” może go wywołać również szczepienie przeciwko COVID-19 preparatem mRNA (Pfizer lub Moderna).Zobacz także:Przyczyny i objawy zapalenia mięśnia sercowegoSkutki uboczne szczepienia przeciw COVID-19 u dzieci. Jakie występują najczęściej?Zapalenie mięśnia sercowego po szczepionkach mRNA u młodych mężczyznNaukowcy postanowili przyjrzeć się przypadkom zapalenia mięśnia sercowego u młodych osób poniżej 21. roku życia. Zebrali oni dane z 26 ośrodków pediatrycznych w USA i Kanadzie. Przeanalizowali 139 przypadków młodych osób w wieku 12-20 lat, u których w ciągu 1 miesiąca po szczepieniu przeciw COVID-19 wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego. Większość uczestników badania stanowili nastolatkowie płci męskiej w średnim wieku 15,8 98 proc. wszystkich badanych przypadków zapalenia mięśnia sercowego nastąpiło po podaniu szczepionki mRNA, a 91 proc. po przyjęciu drugiej dawki szczepionki. Najczęstszymi objawami, na które skarżyli się pacjenci, były: ból w klatce piersiowej, gorączka i mięśnia sercowego u tych osób zostało potwierdzone za pomocą rezonansu magnetycznego. Objawy pojawiły się średnio 2 dni po zaszczepieniu. Większość pacjentów z ZMS przebywała w szpitalu przez 2-3 dni, a przebieg ich choroby był łagodny. Około 20 proc. badanych trafiło na oddział intensywnej terapii, ale żadna osoba nie zmarła. U podobnego odsetka pacjetnów krótkotrwale została osłabiona funkcja lewej komory serca. Jednak później nastąpiło całkowite przywrócenie sprawności tego mięśnia sercowego po szczepieniu ma łagodny przebiegWedług autora badania, prof. Dongngan T. Truonga, zapalenie mięśnia sercowego po przyjęciu szczepionki na COVID-19 występujące u osób w wieku poniżej 21 lat, ma łagodny przebieg i szybko podkreślają także, że w analizie wzięto pod uwagę tylko osoby zgłaszające się do szpitala, co sugeruje, że miały one silniejsze objawy niż te, które mogły przejść ZMS łagodniej lub bezobjawowo. Naukowcy nadal nie wiedzą, jakie będą długoterminowe skutki wystąpienia zapalenia mięśnia sercowego po szczepieniu przeciw COVID-19. Potrzebne są dalsze obserwacje i analizy oraz trzeba wyznaczyć czynniki ryzyka i mechanizmów powstawania tego rzadkiego, ale bardzo groźnego dla zdrowia i życia powikłania poszczepiennego. Szczególnie, że schorzenie to występuje głównie u młodzieży i młodych dorosłych, a szczepionki dostępne są już także dla zgłaszania siebie lub dziecka na szczepienie należy więc pamiętać, aby poinformować lekarza kwalifikującego do szczepienia przeciwko COVID-19 o wszelkich występujących lub przebytych schorzeniach kardiologicznych. W przypadku przeciwwskazań do przyjęcia szczepionki mRNA należy wybrać szczepionkę wektorową (AstraZeneca lub Johnson&Johnson), ponieważ korzyści ze szczepienia nadal przewyższają ryzyko wystąpienia skutków ubocznych i chronią przed ciężkim przebiegiem ofertyMateriały promocyjne partnera . 183 482 271 211 11 279 279 360

zapalenie mózgu po szczepieniu