♟️ Pies Biegnie Za Samochodem

Fot. Artur Markiewicz Pięć kilometrów ze średnią prędkością 50 km/h. Tyle może bez problemu przebiec wytrenowany pies zaprzęgowy. Wszystko zależy od rzeźby terenu i typu podłoża, jednak ten wynik robi wrażenie. Biegaczom oczy robią się okrągłe ze zdziwienia, dla nas to rezultat nieosiągalny. Tak to już jest, jak się ma cztery nogi zamiast dwóch i serce stworzone do biegania. Możemy jednak tę siłę wykorzystać. Sport dla każdego Canicross to stosunkowo młoda dyscyplina wywodząca się wprost ze sportu psich zaprzęgów. Tyle, że zamiast sań czy wózka ciągniętego przez psy, na końcu linki znajduje się człowiek. Warunkiem sukcesu jest więc dobra współpraca jednego z drugim. Czworonóg dodaje człowiekowi energii, człowiek jest zaś elementem myślącym i decydującym. Choć najbardziej doświadczeni zawodnicy niekiedy zastanawiają się, kto w ich zespole naprawdę rządzi. Osoby trenujące canicross zgodnie przyznają, że do tego sportu nadaje się każdy pies. Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów dodaje, że „każdy” oznacza takiego, który ma przynajmniej 12 kilogramów masy (i nie mówimy tutaj o otyłych jamnikach). Przynajmniej takie dopuszczane są do zawodów organizowanych przez Związek. – Chodzi o to, by pies był odpowiednio duży – mówi Mateusz Brylewski ze Żnina, reprezentant Polski i wicemistrz Europy w Canicrossie – jeśli będzie zbyt mały, za to z wielkim sercem do biegania, może sobie sam zrobić krzywdę nadmiernym wysiłkiem. Jakie rasy są najlepsze do tego by zacząć? Oczywiście wszystkie rasy północne, genetycznie są niemal stworzone do biegu i sportów zaprzęgowych. A więc przede wszystkim syberiany i malamuty. Jednak równie dobrze mogą się sprawdzić owczarki niemieckie czy wyżły. Podstawą jest to by pies, którego chcemy przygotować do canicrossu miał zapał do biegu, był posłuszny, pewny siebie ale też na tyle łagodny by nie wchodzić w konflikty z innymi psami. Zasada jest prosta. Pies biegnie przodem ubrany w specjalne szelki nie krępujące jego ruchów. Do nich przypięta jest linka nie krótsza niż 2,5 metra i wyposażona w odpowiedni elastyczny amortyzator. Łagodzi on szarpnięcia psa i biegacza. Sam zawodnik zaś, ma na biodrach uprząż, która przenosi energię psa i ułatwia bieg człowiekowi. – Poza tym nie trzeba żadnego innego sprzętu. Butów używamy trailowych, zakazane jest używanie kolców ze względu na bezpieczeństwo psa. Canicross to najprostszy ze sportów zaprzęgowych – dodaje Brylewski. Dokąd pobiegniemy? Właściciel chyba każdego szczekającego czworonoga przekonał się nieraz podczas spaceru, że psa trzeba raczej zniechęcać do ciągnięcia niż go do tego zmuszać. Tę cechę psiej psychiki wykorzystują zawodnicy canicrossu. Cała jednak sztuka polega na tym, by pies chciał ciągnąć dokładnie w tym kierunku, w jakim chce biec zawodnik. To już wymaga treningu i zgrania się człowieka z psem. – Przez wiele lat biegałem sam, ale zapragnąłem mieć psa. Nie chciałem jednak takiego, który będzie polegiwał na kanapie. Kupiłem więc syberiana, a w internecie przeczytałem, że mogę z nim biegać. Tak się zaczęło – wspomina Mateusz Brylewski – nauczenie psa podstawowych komend zajęło mi około pół roku. Najważniejsze to wyrobić w nim nawyk, by po komendzie „naprzód” skoncentrował się tylko na podążaniu przed siebie – bez wąchania, zaczepiania innych psów czy podziwiania okolicy. Fot. Artur Markiewicz Po nauczeniu tej komendy przychodzi czas na inne – „prawo”, „lewo”, „szybciej”, „wolniej”, „stój”. W nauce najbardziej pomaga metoda kija i marchewki. Po prawidłowym wykonaniu polecenia psu należy się nagroda. Ważnym jest też to, żeby treningów nie prowadzić na tych samych trasach. Pies ma bowiem skłonność do uczenia się ich na pamięć. Komendy mają wtedy drugorzędne znaczenie. Pozostaje jeszcze pytanie gdzie najlepiej trenować. Wiadomo, że asfalt bywa zabójczy dla stawów człowieka. A ten ma zwykle na nogach amortyzowane obuwie. Można więc sobie wyobrazić jakie spustoszenie w psich stawach może spowodować długotrwały bieg po takiej nawierzchni. Dlatego treningi i zawody canicrossu odbywają się z reguły na podłożu naturalnym, z nieutwardzoną nawierzchnią. Ukształtowanie terenu ma tutaj znaczenie drugorzędne. Trzeba jednak zaznaczyć, że zawody odbywają się często w terenie pagórkowatym, warto więc uwzględnić to w treningach. Szybszy niż Bekele – Zaczynamy sprintem, w środku dystansu przyspieszamy, pod koniec gnamy na złamanie karku – tak opisuje strategię swojego biegu Hubert Kiljan, wielokrotny medalista Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy w Canicrossie. Znacząco różni się ona od tej, jaką preferują profesjonalni biegacze – tutaj nie ma miejsca na oszczędzanie się, bo podstawową zasadą, jaka rządzi canicrossem jest to, żeby jak najmniej spowalniać psa. A czworonóg, w przeciwieństwie do człowieka, nigdy nie wie jaki dystans ma do pokonania. Bez względu więc na to, czy meta jest za pierwszym zakrętem, czy 5 kilometrów dalej pies rozpoczyna bieg dając z siebie wszystko. Na tym etapie zawodnik wysoko podnosi nogi by maksymalnie skorzystać z siły ciągnącego psa. W środku dystansu zwierzę nieco słabnie – to czas na to by zawodnik dodał mu animuszu zachęcając do dalszego biegu. – Na około kilometr przed metą krzyczę „Roxy, finisz!” i wtedy moja suczka wyrywa do przodu bo wie, że zaraz wszystko się skończy. Wtedy ja zaciskam zęby i staram się za nią nadążyć. Na mecie zwykle to ja padam ze zmęczenia – uzupełnia Kiljan. Większość zawodów canicrossowych rozgrywana jest na dystansach od 2 do 5 kilometrów w terenie. Trasy nie są atestowane, więc zwykle mają kilkadziesiąt metrów więcej lub mniej. Aby przygotować się do takich zawodów zawodowcy rozpisują osobny trening dla psa i osobny dla siebie. – Mój trening indywidualny jest typowym treningiem osoby startującej w biegach na 5 i 10 kilometrów. Ze względu na specyfikę canicrossu trenując kładę większy nacisk na siłę. Biegamy w terenie. W okresie przygotowawczym do sezonu tygodniowo przebiegam około 150 kilometrów – wylicza Mateusz Brylewski. Ślonsko Maras Gonitwa. Zawody odbywały się 8 i 9 grudnia 2012 na terenie Lasów Murckowskich. Fot. Materiały prasowe Ślonsko Maras Gonitwa Trening psa wygląda nieco inaczej – Aby uzyskać siłę uprawiamy bikejoring. Ja siedzę na rowerze, a pies mnie ciągnie. Wytrzymałość wyrabiam mu biegając z nim długie dystanse dochodzące nawet do 15-20 kilometrów. Trening szybkościowy polega na puszczeniu go luzem by biegł za samochodem, motocyklem albo quadem. Jest wtedy w stanie przebiec kilka kilometrów z prędkością przekraczającą 50 km/h. Niezmiennie mnie to zadziwia – uśmiecha się Hubert Kiljan. Dystanse na treningach powinny być dwukrotnie dłuższe od tych, jakie obowiązują na zawodach. – Chodzi o to by pies po dobiegnięciu na metę, lub co gorsza jeszcze przed tym, nie był zmęczony wysiłkiem – wyjaśnia Kiljan. Jakie czasy osiąga się w canicrossie? Najlepszym udaje się zejść poniżej 2 min 30 s na kilometr. To na dystansie 5 km daje rezultat krótszy niż aktualny rekord świata Kenenisa Bekele (biegnącego bez psa rzecz jasna). Rezultaty w granicach 13 -14 min na 5 km, są na zawodach dość częste. Rekordów nie ma, bo każda trasa jest inna. Czas na start Najbardziej utytułowani zawodnicy podkreślają jednak, że podstawą sukcesu jest wzajemne zrozumienie człowieka i psa. – Porę treningów dostosowuję do psa. Latem, gdy jest gorąco wychodzimy trenować już o 5-6 rano, albo późnym wieczorem, około 20-21. Chodzi o to by pies w czasie treningu się nie przegrzał – wyjaśnia Brylewski. Dodaje, że kluczowa jest także obserwacja psa w czasie treningu. Gdy zwierzę nie ma ochoty biegać, dyszy albo pokłada się należy odpuścić i zaproponować zabawę, albo wrócić do domu. – Moje przyzwyczajenia, reżim treningowy i konsekwencja nie mają tu wtedy nic do rzeczy. Pies jest ważniejszy. Trzeba wyczuć jego potrzeby. Hubert Kiljan dodaje, że zanim na poważnie zaczniemy trenować canicross warto pojechać na zawody organizowane przez PZSPZ, przyjrzeć się im i porozmawiać z fachowcami. – Psa karmi się zawsze po treningu i po zawodach. Jeśli wystartuje z pełnym żołądkiem może mu się on w czasie biegu przekręcić i konieczna będzie skomplikowana operacja. Taka wiedza jest niezbędna by canicross był bezpieczny dla człowieka, ale przede wszystkim dla psa. *** Jesienią odbywa się najwięcej zawodów zaliczanych do Pucharu Polski (dla tych bardziej zaawansowanych) ale też Ligi Zaprzęgowej (amatorskiej – w której startują także początkujący). Oczywiście jedno nie wyklucza drugiego, a zawodnicy odnoszący sukcesy w canicrossie startują też w biegach ulicznych w całej Polsce. – Bieganie z psem traktowałem jako urozmaicenie moich treningów biegowych i polecam to wszystkim osobom, które lubią się ruszać – podkreśla Mateusz Brylewski i zaraz dodaje – canicross jednak wciąga, wkrótce może się okazać, że biegasz już tylko na smyczy. Słowniczek: Mushing – ogólna nazwa wszystkich dyscyplin sportowych, w których wykorzystuje się siłę pociągową psów. Canicross – bieganie z psem uwiązanym do elastycznej linki z amortyzatorem. Doktrekking – wędrowanie z psem. Dryland – zawody zaprzęgowe rozgrywane w sezonie bezśnieżnym. Bikejoring – dyscyplina, w której jeden lub dwa psy ciągną rower. Najlepsze rasy psów do canicrossu: psy myśliwskie: wyżły, charty, pointery; psy zaprzęgowe: greystery, Syberian Husky, Alaskan Malamut. Informacje: – Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów – strona Huberta Kiljana i jego psa Roxy Filip Springer, „Człowiek na smyczy”, Bieganie, grudzień 2010

12 lutego, 2018 Zachowanie 5,889 WyświetleniaPogoń psa za samochodem, rowerem i innym poruszającymi się pojazdami może mieć tragiczne konsekwencje. Wpadnięcie pod koła często kończy się tragedią – utratą zdrowia lub życia. Dla bezpieczeństwa naszego czworonoga i własnego spokoju warto oduczyć psa biegania za wszelkimi pojazdami pies biega za poruszającymi się pojazdami?Wiele psów posiada silne instynkty łowieckie. Jeśli nie wypracujemy z czworonogiem zachowania zastępczego – istnieje duże prawdopodobieństwo, że będą biec za wszystkim co się za samochodami może być swojego rodzaju walką o wcześniej oznaczoną (moczem) przestrzeń. Najczęściej dzieje się tak w przypadkach, gdy nie posiadamy za poruszającymi się autami może być również uwarunkowana przez zbyt małą dawkę aktywności fizycznej. Pies w ten sposób uwalnia energię, którą powinien pożytkować w inny, kontrolowany psy, bieganie za autami traktują również jako świetną oduczyć psa biegania za samochodami?Te niebezpieczne zachowanie należy eliminować już w wieku szczenięcym. Wszak, stanowi ono naprawdę ogromne zagrożenie dla naszego pupila. O ile my możemy na niego uważać, o tyle kurier, listonosz czy inny nieświadomy gość może wyrządzić naszemu czworonogowi oduczania psa niepoprawnego zachowania wymaga ogromu cierpliwości. Nauka może potrwać nawet kilka-kilkanaście uwagi czworonogaJednym ze sposobów, które pozwalają uniknąć niepożądanego zachowania czworonoga jest odwracanie uwagi psa. W tym celu musimy nauczyć psa komendy „uwaga”.Pokaż psu smakołyk na wysokość momencie, gdy pies spojrzy w Twoje oczy powiedz „uwaga” i nagródź komendę „uwaga” profilaktycznie. Gdy usłyszysz nadjeżdżający samochód, zastosuj komendę i nagrodź treningowaAby oduczyć psa biegania za samochodami pod naszą nieobecność (brak komendy „uwaga”) należy zastosować specjalną linkę linkę o długości 10/15 w bezpiecznej odległości od nadjeżdżających samochodów (większej niż długość linki).Pozwól psu dobrze się sam wymierzy sobie karę (gwałtowne wyhamowanie).Proces oduczania biegania za samochodami znacząco ułatwi znajomość komendy „nie!” / „nie wolno” itp.

Witam serdecznie. Mam problem z suczką amstaffa dotyczący jazdy samochodem. Nie boi się samochodu, ani jazdy nim, problem jest w tym, że zawsze szaleje podczas jazdy, skacze po całym samochodzie co jest bardzo niebezpieczne. Całą drogę mnie rozprasza i musi ktoś z nią z tyłu siedzieć i po prostu ją trzymać, co i tak jest uciążliwe. Niedługo musimy wybrać się w podróż same, ale nie wiem jak dokonać tego, aby na tylnym siedzeniu siedziała spokojnie. W samochodzie nie reaguje na żadne komendy. Proszę o pomoc. Witam; A dziewczyna została nauczona komendy "waruj-zostań"? Jeśli nie należy ją tego nauczyć i po pełnym opanowaniu wprowadzić do jazdy samochodem. Szczegóły w punktach: - zaczynamy od podłogi miejsca z przodu (obok Pani); - początkowo stosujemy bardzo krótkie sesje ćwiczeniowe (do 5 min. ); - zawsze zaczynamy od sesji postojowych; - gdy już dojdziemy do etapu aktywnej jazdy dobieramy trasę, aby była jak najbardziej bezpieczna (np. jazda autostradą z pręd. 120 km/h wyklucza raczej możliwość ćwiczenia i korekty); - oczywiście stosujemy pozytywne wzmocnienie (nagrody, pochwały itp. ) Pozdrawiam życząc powodzenia:). K. G

14K views, 1.2K likes, 0 loves, 108 comments, 466 shares, Facebook Watch Videos from Fundacja Międzynarodowy Ruch Na Rzecz Zwierząt Viva!: Serce pęka - pies biegnie za karetką, która zabrała jego

Waldemar B. został zatrzymany w sprawie znęcania się nad psem. Mężczyzna przywiązał zwierzę do auta, a następnie ruszył, ciągnąc je za sobą. Byłemu senatorowi grozi do 5 lat więzienia. Jak poinformowało Radio Gdańsk, historia została nagłośniona, dzięki nagraniu jednego z kierowców. Na wideo zarejestrowanym z kamerki samochodowej widać, jak mężczyzna kierujący autem ciągnie psa, przywiązanego do haka. Wideo ze zdarzenia trafiło na policję. Pies przez chwilę biegnie za samochodem, po czym upada i jest ciągnięty po jezdni. Nagranie zostało wykonane przez świadka, osobę, która jechała za samochodem mężczyzny - poinformowała Grażyna Wawryniuk z gdańskiej Prokuratury Okręgowej. Po interwencji funkcjonariuszy okazało się, że podejrzany to były senator PiS Waldemar B. Mężczyzna podczas zatrzymania był trzeźwy. Były senator PiS skatował psaDominika Polak z KPP w Kościerzynie poinformowała, że senator miał jeszcze w domu dwa psy. Jeden z nich został zabrany przez policję i przekazany do B. odniósł się do zarzutów w rozmowie z portalem Mężczyzna przekonuje, że jest miłośnikiem zwierząt. Jest to absurd po prostu. Pies wydostał się poza ogrodzenie, szukałem go, odnalazłem i po prostu doprowadziłem go na swoją posesję. Zahaczyłem go na smyczy o hak, oczywiście. Tylko tyle. Żeby doprowadzić go do domu. Pies się przewrócił, to natychmiast się zatrzymałem i go odpiąłem. Tyle mogę powiedzieć - relacjonuje podejrzany. Były senator Prawa i Sprawiedliwości zasłynął z homofobicznych i ksenofobicznych wypowiedzi. Polityk uchodźców z Syrii określił słowami "syf, kiła i mogiła", a członków KOD nazwał idiotami.

Dziś sąd skazał go za porzucenie psa. REKLAMA Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę

Były senator PiS-u wykazał się szczególnym okrucieństwem, a wręcz bestialskim zachowaniem. Przywiązał swojego psa do samochodu i ruszył. Mężczyzna tłumaczył, że wraz ze zwierzakiem zmierzał do weterynarza. Nagranie przedstawiające makabryczną sytuację traByły senator PiS znęcał się nad swoim psem. Przywiązał go do samochodu i ruszył. Grozi mu bardzo surowa kara. Do zdarzenia, dosłownie mrożącego krew w żyłach doszło we wtorek 30 marca w okolicach miejscowości Rekownica (woj. warmińsko-mazurskie). Kierowcy podróżujący trasą w powiecie kościerskim doznali niemałego szoku. Pewien kierowca przywiązał swoje psa do samochodu i ciągnął po drodze. Film z miejsca zdarzenia został przesłany do komendy policji w Kościerzynie. Autorem jest jeden ze świadków tego incydentu, który nie pozostał obojętny na los maltretowanego zwierzęcia. Jak się okazało, sprawcą jest 61-letni, były senator PiS, Waldemar B. Na nagraniu jasno i wyraźnie widać, jak pies biegnie za samochodem, jednak w pewnym momencie upada na jezdnię i jest ciągnięty przez samochód polityka. Zwierzę zostało przywiązane do auta, za pomocą zwykłego sznurka.`Jeleń wtargnął na drogę w czasie przejażdżki. Motocyklista wystrzelił jak z procy - WideoCzytaj dalejByły senator PiS został zatrzymany przez policję w związku ze znęcaniem się nad zwierzęciem ze szczególnym okrucieństwem. Jak informuje na Twitterze, dziennikarz Radia Zet, mężczyźnie grozi do 5 lat pozbawienia wolności. Wcześniej senator Waldemar B. został zawieszony przez Jarosława Kaczyńskiego w prawach członka partii i klubu PiS z powodu głoszenia antysemickich treści. - Zahaczyłem go na smyczy o hak, oczywiście. Tylko tyle. (...) Mam zwierzęta od 40 lat, kocham zwierzęta, nawet w adopcje koty wziąłem - przekazał sprawca w rozmowie z portalem Pies wydostał się poza ogrodzenie, szukałem go, odnalazłem i po prostu doprowadziłem go na swoją posesję. Pies biegł, krokiem sobie szedł - dodał były informuje portal sprawa trafiła również do Fundacji „Animalsi” Schronisko dla Zwierząt w Kościerzynie. Wiadomo, że jeden z psów znajdujący się w miejscu zamieszkania polityka trafił do jednego z lokalnych podkreślić, że o tej wstrząsającej sprawie, jako pierwsi informowali dziennikarze Radia Zet i coś nietypowego na drodze? Koniecznie napisz do nas na adres: redakcja@ - to portal poświęcony motoryzacji, temu, co dzieje się na polskich drogach i Wam - kierowcom. Dodaj nas do ulubionych w ciekawy temat? Napisz na redakcja@ lub daj nam znać na facebookowym profilu polecane przez redakcję Motocyklista uderzył w znak drogowy i stracił nogę. Kompletna znieczulica świadków - WideoW dziesięć sekund rozbił klasyczne Ferrari o przydrożny mur - WideoNa estakadzie Kwiatkowskiego w Gdyni, spod naczepy ciężarówki wyskoczył mężczyzna`

Co to za biedny piesio błąka się pod szkołą w Mominie?? biegnie za samochodem, chyba ktoś go porzucił wie ktoś?? Spotted: Ostrowiec Świętokrzyski i okolice Today at 1:31 PM

All Activity Home Ogólne Wychowanie Pogoń psa za poruszającymi się obiektami Reply to this topic Start new topic Recommended Posts Share Witam. Chciałam się Was poradzić, gdyż ja i moja mama jesteśmy już zdesperowane i nie wiemy co robić. Jestem właścicielką 2-letniej suczki w typie cockera. Jak w temacie, goni poruszające się obiekty, tzn. samochody, rowerzystów, pieszych, motory, inne psy itp. Jest to piesek, który do południa czas spędza w ogrodzie z moją mamą i bratem (zimą przebywa w domu w tym czasie), po południu idziemy na spacer i pies idzie do domu. A ona gania za autami właśnie wtedy, kiedy jest w ogrodzie. Jest to bardzo, bardzo uciążliwe, gdyż wtedy wpada w trans i właściwie biega pod płotem nawet jak nic nie idzie/jedzie, przy okazji niszcząc wszelkie napotkane na swej drodze kwiatki. Co dziwne - [B]robi to wyłącznie wtedy, gdy ktoś z ludzi jest w ogródku[/B]. Jeżeli jest sama, to najczęściej śpi bądź siedzi i wpatruje się w ulicę, a samochody jej nie interesują. Na spacerach również usiłuje wyrwać się pod auto czy rowerzystę, co jest niebezpieczne. Próbowałam ją oduczyć poprzez nakazanie skupienia się na mnie gdy coś jedzie - wykona komendę, popatrzy, ale gdy tylko ją zwolnię np. z "waruj" od razu leci pod płot. Próbowałam także ignorować bieganie pod płotem a nagradzać zostanie przy mnie (co czasem jej się zdarza z własnej woli), też nie przynosi żadnego efektu. Również wychodziłam z ogórdka gdy pobiegła, ale tym także się nie przejęła. Przy okazji dodam, że samochód bądź rowerzysta stojący czy jadący bardzo blisko zupełnie jej nie interesuje. Sunia ma zapewnione spacery i przeróżnie ćwiczenia, więc na pewno nie nuda jest powodem jej pogoni. Pamiętam, jak kiedyś wróciłyśmy z przejażdżki rowerowej i poszłyśmy do ogrodu. Pies się napił, położył się na dokładnie 2 minuty i mimo zmęczenia dalej biegał jak głupi. Jak oduczyć ją tego koszmarnego nawyku? Moja mama chce na czas mojego pobytu w szkole... przywiązać ją! Bo niszczy jej kwiaty. Nie mogę do tego dopuścić i proszę Was o pomoc. Danie psa do domu na czas szkoły nie wchodzi w grę, gdyż moja mama "nie zamierza jej pilnować przez ten czas" (w domu) i pies albo będzie w ogrodzie, albo będzie przywiązany, na co nie chcę się zgodzić. Jedynie zimą spaniel zostaje w domu. Quote Link to comment Share on other sites Share Powodem pogoni jest instynkt (łowiecki - w końcu spaniele są psami myśliwskimi) i brak wypracowanego zachowania zastępczego. Skupianie uwagi na Tobie nie pomoże raczej. Trzeba psa nauczyć innej reakcji na poruszające się obiekty - np. siad lub waruj, ale z możliwością obserwowania obiektu. Ćwicz najpierw w dużej odległości z obiektami poruszającymi się wolno. Stopniowo zmniejszaj dystans, ale tak, by pies nie zrywał wykonywanej komendy. Rób to na spacerach i w ogródku i weź pod uwagę, że taka praca zajmie ładnych kilka tygodni. Wbrew pozorom przywiązanie psa na czas terapii nie jest najgorszym pomysłem, bo uniemożliwi jej prezentowanie tego zachowania. Choć osobiście polecałabym raczej wykonywanie ćwiczeń przez wszystkich domowników lub zostawianie psa w domu... Quote Link to comment Share on other sites Share Jutro rano mogę podać Ci metody aby oduczyć gonienia przez psa ruszających się obiektów, ale to dopiero jutro ponieważ teraz muszę kończyć:( Quote Link to comment Share on other sites Author Share [quote name='gerta']Powodem pogoni jest instynkt (łowiecki - w końcu spaniele są psami myśliwskimi) i brak wypracowanego zachowania zastępczego. Skupianie uwagi na Tobie nie pomoże raczej. Trzeba psa nauczyć innej reakcji na poruszające się obiekty - np. siad lub waruj, ale z możliwością obserwowania obiektu. Ćwicz najpierw w dużej odległości z obiektami poruszającymi się wolno. Stopniowo zmniejszaj dystans, ale tak, by pies nie zrywał wykonywanej komendy. Rób to na spacerach i w ogródku i weź pod uwagę, że taka praca zajmie ładnych kilka tygodni. Wbrew pozorom przywiązanie psa na czas terapii nie jest najgorszym pomysłem, bo uniemożliwi jej prezentowanie tego zachowania. Choć osobiście polecałabym raczej wykonywanie ćwiczeń przez wszystkich domowników lub zostawianie psa w domu...[/QUOTE] Rozumiem, ale dlaczego robi ona to tylko wtedy, kiedy ktoś jest w ogrodzie? Wczoraj też gdy wróciłam ze szkoły zauważyłam dość dziwną rzecz. Poszłam do ogrodu, byłam tylko ja i pies. Phoebe chodziła dookoła mnie, wskakiwała mi na kolana albo kładła się obok. Na samochody nie zwracała uwagi, może na niektóre spojrzała, ale nie ruszyła się z miejsca. Kiedy tylko usłyszała wracającą mamę z moją siostrą od razu zaczęła biegać. Mama weszła do domu - pies się uspokoił. Potem mieliśmy gości, siedzieliśmy w ogródku, pies z nami. Przez pierwsze 15 min. leżała pod stołem obok nas, potem zaczęła gonić auta. Następnie chyba sama nie wiedziała co ze sobą zrobić - raz goniła, raz leżała koło nas, raz chodziła tylko po podwórku. Naprawdę nie potrafię powiedzieć, od czego zależy to, czy pobiegnie za autem, czy nie. Próbowałam jej nakazać warować - efekt jest taki, że pies sobie leży, obserwuje w napięciu to co jedzie, jak nic nie jedzie to leży w miarę spokojnie, a jak dostanie komendę zwalniającą, to biegnie pod płot choćby nic nie jechało. Wygląda to tak, że musiałaby warować chyba cały czas, żeby nie biegać. Moja mama też mówiła mi, że kiedy tylko szykuje się do wyjścia do ogródka, to pies już biega. Wystarczy, że zakręci się koło drzwi tarasowych, aby uruchomić mechanizm. Nie zdążyłaby nawet psu wydać komendy. Kiedy ja wychodzę jest trochę inaczej, bo pies skacze, biega koło mnie i czeka, czy wyjdziemy na spacer albo się pobawimy. Jak nie, to najczęściej po paru minutach leci pod płot. Zapewne ja popełniam jakiś błąd, ale sama go sobie wskazać nie potrafię. Quote Link to comment Share on other sites Share A w sumie, to zapomniałam zapytać - jak często wychodzicie na spacer i jak te spacery wyglądają (ile czasu pies biega, ile węszy, czy jest na smyczy, czy luzem itp.). Bo może ona ma za mało ruchu? Albo za mało ćwiczeń (no bo wygląda na to, że jak jest w ogródku i leży sobie, to nikt nie zwraca na nią uwagi, ale jak biega, to wszyscy się interesują) - do tej teorii pasuje mi to, że zachowanie prezentowane jest wyłącznie w obecności ludzi. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Najdłuższy spacer dziennie trwa ok. 2-3 godzin, gdzie pies najczęściej biega luzem przez cały czas, 5 min. zajmuje nam dojście do parku czy na boisko. W tym czasie ma okazję węszyć, biegać itp. Bawimy się i uczymy częściej w domu oraz w ogrodzie, gdyż zabawki na chwilę obecną na zewnątrz mojego psa nie interesują. Ćwiczymy frisbee, obedience, uczymy się różnych sztuczek, okazjonalnie pies biega przy rowerze. Jednak nie sądzę, by była to sprawa nudy. Phoebe po dłuższej wycieczce rowerowej, mimo zmęczenia, dalej gania za tymi autami. Jeśli po spacerze nie idziemy do domu tylko do ogrodu (razem, nie to, że psa tam zostawiam), to ona znowu wpada w swój trans i nie zwraca uwagi zupełnie na zmęczenie fizyczne. Wygląda tak, jakby miała wypluć język. Gdyby była psem o spłaszczonej kufie coś mi się wydaje, że już dawno zeszłaby na udar cieplny. Biegając za samochodami zmęczenie fizyczne ani psychiczne nie gra dla niej roli. Pamiętam dokładnie w tamtym roku, ciepły ale nie upalny dzień, wybrałyśmy się na wycieczkę rowerową. Niedaleko, bo wiem, że to nie jest rasa do kilkunasto-kilometrowego biegu przy rowerze. Po powrocie udałyśmy się do ogórdka, bo wszyscy tam siedzieli i była ładna pogoda. Pies się napił, poleżał ok. 2-3 minut w cieniu i mimo ogromnego zmęczenia dalej zaczął biegać pod płotem. Dodam, że zanim jeździłyśmy na rowerze, miałyśmy krótką sesję ćwiczeniową. Wszyscy goście do nas przyjeżdżający zawsze dziwią się, dlaczego pies tak głośno dyszy, jakby naprawdę miał zaraz zdechnąć. Co mogę odpowiedzieć, biega jak głupia i nie sposób tego opanować. Nie jest też tak, że gdy biega, to wszyscy zwracają na nią uwagę. Do niedawna w ogóle była ignorowana za bieganie i nagradzania za niebieganie. Niestety, bezskutecznie. Quote Link to comment Share on other sites Share [QUOTE]Nie jest też tak, że gdy biega, to wszyscy zwracają na nią uwagę. Do niedawna w ogóle była ignorowana za bieganie i nagradzania za niebieganie. Niestety, bezskutecznie. [/QUOTE] Przecież biegając ona sama się nagradza tą niezdrową dla siebie ekscytacją... [QUOTE]Najdłuższy spacer dziennie trwa ok. 2-3 godzin, gdzie pies najczęściej biega luzem przez cały czas,[/QUOTE] Czyli jednym słowem 2-3 godziny samowolki , dziesiątki decyzji podjętych samodzielnie przez psa. Potem trudno wyegzekwować posłuszeństwo w problemowych sytuacjach. [QUOTE]Po powrocie udałyśmy się do ogórdka, bo wszyscy tam siedzieli i była ładna pogoda. Pies się napił, poleżał ok. 2-3 minut w cieniu i mimo ogromnego zmęczenia dalej zaczął biegać pod płotem. [/QUOTE] Pies moim zdaniem powinien w takiej sytuacji po wysiłku i ćwiczeniach trafić do swojej przytulnej klateczki-kennelika, najlepiej w domu, gdzie miałby szansę zrelaksować się i wreszcie wypocząć - głównie "w głowie". Jeśli pies nie potrafi zrelaksować się w ogrodzie, [B]lub my nie potrafimy kierować tym zachowaniem[/B], tymi złymi emocjami psa, to pies nie powinien przebywac w ogrodzie. Tyle. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Nie samowolki, gdyż pies także na spacerach ma ustalone granice, poza tym staram się robić krótkie sesje treningowe. Pies jest regularnie przywoływany, są również spacery, gdzie idziemy długo, ale nie ma biegania bez smyczy. Jednak wiem, że jej ogromną radość sprawia bieganie luzem, więc staram się możliwie często zabierać ją tam, gdzie mogę ją spuścić i kontrolować. Wiem, że się nagradza, jednak dotąd nie miałam innego pomysłu jak oduczyć ją biegania za samochodami, gdyż nigdy nie spotkałam się z psem z takim problemem. Były psy ciągnące na smyczy, które nie zawsze chciałby przychodzić na zawołanie czy miały problem ze skupianiem uwagi. To co innego. Phoebe potrafi się zrelaksować w ogrodzie - wtedy, gdy nikogo prócz niej tam nie ma lub wtedy, gdy wymyśli, że nie biega. Ona naprawdę potrafi spokojnie poleżeć pod stołem, kiedy np. ja czytam książkę. Jednak to rzadkość. Zdarza się, że tak przeleży nawet godzinę, a zdarza się, że po 10-15 min. włącza się "alarm" i zaczyna biegać. Nie potrafię ustalić co kieruje nią - biegaj czy nie. Quote Link to comment Share on other sites Join the conversation You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account. Popular Contributors Week Month Year All Time 1 2 3 4 5 Forum Statistics Total Topics 108k Total Posts 14m All Activity Home Ogólne Wychowanie Pogoń psa za poruszającymi się obiektami . 296 62 110 47 114 233 166 309