🌘 Siłacz O Gołębim Sercu

W środę, 8 grudnia rodzina, przyjaciele i znajomi odprowadzili w ostatnią drogę Artura Walczaka, znanego w Gnieźnie jako Artek lub „Waluś”. Jak podaje "Głos Wielkopolski", takich tłumów już dawno nie widziano na cmentarzu Świętej Trójcy. Czytaj również: Policzkują się na śmierć! W dniu pogrzebu sportowca na cmentarzu św. Trójcy w Gnieźnie pojawiły tłumy pogrążonych w smutku ludzi. Byli wśród nich najbliżsi "Walusia": siostra Iwona z mężem, córką i wnuczką, ale też kilka znanych w środowisku MMA twarzy. Jak podaje "Głos Wielkopolski", w tłumie wypatrzeć można było zawodników gal PunchDown, którzy brali udział we wcześniejszych walkach. Z pewnością zdawali sobie sprawę z tego, że na miejscu Artura Walczaka mógł znaleźć się każdy z nich. Żałobników nie zniechęcił nawet mróz. Zobacz także Najbliższy przyjaciel zmarłego, Piotr Witczak (znany jako "Bonus BGC") w czasie mszy ocierał spływające po policzkach łzy, a na koniec złożył przy trumnie piękny wieniec. Urna z prochami strongmana została złożona w grobowcu, w którym spoczywają jego rodzice. Na koniec z głośników rozbrzmiał utwór Ryszarda Rynkowskiego "Ci co odeszli", podczas którego zgromadzeni nie byli w stanie powstrzymać łez. - Dziękuję Wam w imieniu rodziny za tak liczne przybycie nawet w czasach epidemii – mówił duchowny, prosząc o nieskładanie kondolencji. Czytaj także: Właściciele federacji PunchDown wydali oświadczenie po śmierci Artura "Walusia" Walczaka. "Nadzieja ostatecznie zgasła" Śmierć "Walusia" przerwie brutalne rozgrywki? Artur Walczak trafił do szpitala 22 października po gali PunchDown 5 we Wrocławiu. Mężczyzna podczas jednego z pojedynków doznał wylewu krwi do mózgu. Walczak został przetransportowany do szpitala, gdzie został wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Zmarł 26 listopada. Po tragicznym w skutkach nokaucie na Arturze Walczaku właściciele federacji PunchDown wydali oświadczenie, w którym wyjaśnili, że zrobili wszystko, aby podczas gali zapewnić zawodnikom bezpieczeństwo. Odnieśli do zarzutów, że na miejscu nie było karetki pogotowia. Wrocławska prokuratura wszczęła śledztwo w sprawie narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Przedmiotem śledztwa jest sprawdzenie, czy podczas gali zachowano wszystkie możliwe środki bezpieczeństwa. Badana jest też legalność tego typu walk. Czytaj więcej: Ujawniono przyczynę śmierci Artura "Walusia" Walczaka. Sprawą zajęła się prokuratura (źródło: Radio Zet, Głos Wielkopolski) KMK

Na dobranoc Azor. Piękny, duży pies o gołębim sercu ️ Przebywa w Bartoszycach. Tel/SMS.509266707 lub przez stronę Marzenia Niechcianych Zwierząt Gdybyśmy zapytali któregokolwiek kibica Arsenalu, kto jego zdaniem był najlepszym zawodnikiem londyńskiej drużyny w sezonie 2013/2014, wszyscy lub prawie wszyscy odpowiedzieliby bez zastanowienia: Aaron Ramsey! Problem Walijczyka polega jednak na tym, że gdybyśmy dziś zapytali, kto według mniemania fanów „Kanonierów” najbardziej irytuje ich swoją postawą, znów pewnie jakieś 95 procent ankietowanych wskazałoby na Ramseya. Po obejrzeniu wczorajszego meczu pomiędzy Leicester City a Arsenalem, także przyłączam się do zwolenników posadzenia bohatera londyńczyków z przełomu 2013 i 2014 roku na ławce rezerwowych. Albo chociaż przesunięcia go z prawego skrzydła do środkowej strefy boiska. Bo widać doskonale, że jeden z liderów reprezentacji Walii (drugim pozostaje oczywiście Gareth Bale z Realu Madryt) męczy się przy linii bocznej boiska okrutnie. Nigdy nie był i nie zostanie już sprinterem na miarę Theo Walcotta czy swojego imiennika, także obdarzonego umiejętnością błyskawicznego przemieszczania się po murawie, Aarona Lennona; nigdy też już chyba nie zrozumie, na czym polega gra skrzydłowego. Oglądając pojedynki AFC, trudno zrozumieć, dlaczego Arsene Wenger wciąż na siłę desygnuje Ramseya do gry z boku boiska, mając możliwość skorzystania z usług nominalnego skrzydłowego, jakim jest Alex Oxlade-Chamberlain. Francuski szkoleniowiec znany jest ze swojej słabości względem świetnie wyszkolonych technicznie środkowych pomocników, ale skoro za plecami Walcotta/Giroud występują już Mesut Oezil oraz Santi Cazorla, którzy w odróżnieniu od naszego bohatera odnotowują asysty i zdobywają bramki, to czy nie lepiej dać Aaronowi spokój? Wenger cały czas wierzy, że jego podopieczny znów włączy piąty bieg i będzie w stanie praktycznie co weekend w pojedynkę pokonywać ligowych rywali, jak miało to miejsce dwa sezony temu, kiedy to – również skreślony przez wielu ekspertów – zadziwił cały piłkarski świat. Wspaniała postawa Walijczyka zwróciła wzrok w jego kierunku włodarzy największych klubów Europy, z Realem i Barceloną na czele. W poprzednich rozgrywkach dało się zauważyć jednak spory spadek formy Ramseya, ale zdobycie dziesięciu goli we wszystkich rozgrywkach dawało małą nadzieję na przebudzenie się pomocnika. Bieżący sezon rozwiewa jednak je całkowicie. I nie chodzi tu nawet o brak kluczowych podań czy bramek. Bo ulubieniec Wengera zdobył nawet jednego gola w meczu przeciwko Liverpoolowi, którego jednak arbiter spotkania nie uznał (niesłusznie zresztą), wskazując pozycję spaloną wychowanka Cardiff City. Zdecydowanie większym problemem jest ogólna forma Aarona, czy wręcz jej całkowity brak. Wydawało się, że nawet w tak otwartym meczu, jak ostatnie starcie na King Power Stadium, wielka nadzieja Arsenalu na lepszą przyszłość zdoła wreszcie się przełamać i rozegrać dobry mecz. Niestety, nic takiego nie miało miejsca. Ramsey walczył, ale wiele pojedynków kończyło się nie po jego myśli. Strzelał, ale bardzo anemicznie. Podawał, lecz futbolówka trafiała do rywali. Krótko mówiąc – z budzącego w szeregach przeciwników strach, gotowego trafić w sam środek dżungli, by rozstrzelać wszystkich dokoła, „Rambo” (tak zowią piłkarza kibice „The Gunners”) przemienił się w zagubionego, lekko przestraszonego chłopca o gołębim sercu. Takiego, który gdyby nawet chciał, to nie może zrobić wielkiej krzywdy oponentowi, gdyż jego sumienie mu na to nie pozwala. Oczywiście żartuję w tym momencie, ale naprawdę zaskakujący jest regres formy gracza Arsenalu. Jeszcze dwa lata temu imponował swoim zmysłem do gry kombinacyjnej i zadziwiającą, jak na pomocnika, skutecznością pod bramką rywali. Wszyscy obserwatorzy Premier League przecierali oczy ze zdumienia, patrząc na popisy Ramseya, którego kariery omal nie zakończył w 2010 r. Ryan Shawcross, łamiąc Walijczykowi nogę w dwóch miejscach. Dziś natomiast, mimo całej sympatii względem niego, Aaron jest nieco piętnowany. Jego kolegów z drużyny mogą irytować niepotrzebne „kiwki”, zagrania piętą, które powoli stają się już znakiem rozpoznawczym pomocnika. W sobotnim meczu „Rambo” miał kilka dogodnych okazji na zdobycie gola, ale sytuacje, jakie wykorzystywał jeszcze nie tak dawno bez mrugnięcia okiem, obecnie sprawiają mu olbrzymie kłopoty. Reprezentant Walii zamiast huknąć z całej siły, przekłada w nieskończoność piłkę z jednej nogi do drugiej, dając możliwość obrońcom drużyny przeciwnej na zablokowanie zatem przyszłość czeka Ramseya? Jeżeli dalej będzie wystawiany przez Wengera jako prawoskrzydłowy, na pewno niezbyt różowa. Najlepszym rozwiązaniem byłoby przesunięcie go z powrotem do środka i danie możliwości zaprezentowania przez niego swoich umiejętności na nominalnej pozycji. Jeśli Aaron dalej będzie zawodził, menedżer Arsenalu zawsze będzie miał możliwość skorzystania z usług Oezila lub Cazorli. A może złotym środkiem byłaby próba przemianowania Walijczyka z ofensywnego na defensywnego pomocnika? Obecnie jedynym wartościowym graczem 13-krotnych mistrzów Anglii na tej pozycji pozostaje Francis Coquelin, bo o Mikelu Artecie oraz Mathieu Flaminim nie ma co wspominać, ponieważ lata świetności dawno mają już za sobą. Być może jako rywal Francisa w walce o pierwszy skład Ramsey odzyskałby dawny błysk w oku i ponownie zadziwił całą Anglię? ADRIAN KOWALCZYK OLBRZYM O GOŁĘBIM SERCU ️ Max nawet nie wie, że jest tak duży i dostojny. W głębi duszy to malutki, zagubiony i delikatny chłopczyk.. Kto by "Dziecko autystyczne zawsze wyczuje, czy jest akceptowane. Lilianna Gródek była zawsze dla nich otwarta i za to jej dziękuję".Rzesze dzieci i młodzieży, nauczyciele i dyrektorzy sądeckich szkół, najbliższa rodzina, przedstawiciele władz miasta, przyjaciele i znajomi pożegnali wczoraj zmarłą w niedzielę Liliannę Gródek, wieloletnią dyrektorkę Szkoły Podstawowej nr 6 w Nowym Sączu im. ks. Jerzego Popiełuszki, która była już na emeryturze. Smutną ironią losu cieszyła się nią zaledwie kilka zaledwie 58 lat i kolejny etap życia dopiero się dla niej zaczynał. Choroba, z którą zmagała się od kilku miesięcy, nie dała jednak za wygraną."W naszej pamięci Lila pozostanie jako człowiek skromny, pracowity, rzetelny, szczery, oddany sądeckiej oświacie. Ostatnie 15 lat z oddaniem kierowała szkołą. Całe życie poświęciła wychowaniu i nauczaniu dzieci oraz realizacji hasła ks. Jerzego Popiełuszki "Zło dobrem zwyciężaj" - napisali w nekrologu dyrektorzy sądeckich szkół. Ci, którzy i pracowali z Lilianną Gródek podkreślają, że była pedagogiem z krwi i kości, osobą o gołębim sercu, niezwykle skromną, nie lubiącą rozgłosu, oddaną dzieciom i młodzieży, które zawsze w swojej pracy zawodowej stawiała na pierwszym miejscu. Nie zawahała się przyjąć do szkoły dzieci cierpiące na autyzm i wspólnie z rodzicami oraz sądecką Fundacją Pomocy Osobom z Autyzmem "Mada" tworzyć szkolę integracyjną. Obecnie może ona uchodzić w Małopolsce za wzór do Nasza współpraca z panią dyrektor rozpoczęła się od utworzenia pierwszej klasy autystycznej w Nowym Sączu - powiedziała "Dziennikowi" Bożena Fryc, prezes Fundacji "Mada". - To ona odpowiedziała pozytywnie na moje starania, by nasze dzieci mogły dalej się uczyć. Był rok 1997. Tego jej nigdy nie zapomnę. Początki były bardzo trudne, ale dzięki jej otwartości uruchomiliśmy pierwszą klasę autystyczną. To ona zabiegała o to w kuratorium, robiła wszystko, by wyposażyć sale. Bardzo angażowała się w nasze problemy. Obecna była na wszystkich spotkaniach. Podawała pomocną dłoń. Nam, rodzicom dzieci z autyzmem wystarczyło, że z nami porozmawiała. Bardzo cieszyła się z każdego, choćby maleńkiego kroku uczniów dotkniętych tym schorzeniem. Jej dzień pracy w szkole nie kończył się bynajmniej po ośmiu godzinach. Gdy odbieraliśmy nasze pociechy ze świetlicy, zawsze mogliśmy ją spotkać na pierwszej klasy autystycznej chodziła czwórka uczniów. Po dwóch latach w szkole utworzono kolejną klasę, tym razem integracyjną, a po kolejnych dwóch uruchomiono następną autystyczną. Teraz od nowego roku szkolnego podrastające nastolatki z autyzmem są prowadzone indywidualnym tokiem O śmierci Pani Lilianny dowiedziałem się w poniedziałek rano, gdy zadzwoniłam do szkoły i przekazano mi tą smutną wiadomość - dodaje Bożena Fryc. - Zapamiętam ją jako kobietę ciepłą, otwartą, kochającą dzieci, którym poświęcała niemal cały prywatny czas. Zawsze podkreślała, że dzieci zdrowe mogą same powalczyć o swoją przyszłość, a nasze nie. Była bardzo dobrym pedagogiem, uczącym matematyki, wymagającym. Ale to procentowało. Będzie nam jej bardzo brakowało, bo była to dusza tej Gródek przepracowała w oświacie 31 lat. Była absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Pracę zawodową rozpoczęła 1 września 1973 r. w Szkole Podstawowej w Bukowcu i Tyliczu. Od 1974 do sierpnia 1975 r. pracowała w Szkole Podstawowej w Piwnicznej-Zdroju. We wrześniu zaczęła uczyć w sądeckiej "szóstce". Ostatnie 15 lat była jej dyrektorem. 1 września br. przeszła na emeryturę. Warto wspomnieć, że dzięki m. in. jej staraniom przed szkołą zrobiono bezpieczne przejęcie przez ruchliwą w tym miejscu Poznałam panią dyrektor w 2000 r., gdy sprowadziłam się do Nowego Sącza - mówi Marzena Popławska, mama 13-letniego Jakuba, chorego na autyzm. - Stworzyła szkołę tolerancyjną. Dzieci autystyczne są tam traktowane jako dzieci niezwykłe, w dobrym tego słowa znaczeniu. Lilianna Gródek miała ogromny autorytet wśród dzieci i pedagogów. Mam nadzieję, że jej praca nie pójdzie na marne. Dziecko autystyczne zawsze wyczuje, czy jest akceptowane. Ta kobieta była zawsze dla nich otwarta i za to jej Olszyński, dyrektor Wydziału Edukacji Urzędu Miasta w Nowym Sączu przyznał wczoraj, że miasto straciło wspaniałego pedagoga, przyjaciela dzieci. Schedę po Liliannie Gródek przejęła od 1 września Halina Stanek, wicedyrektor szkoły, która przez kilka ostatnich miesięcy pełniła obowiązki dyrektora. Iga Michalec . 436 394 230 480 391 193 239 398

siłacz o gołębim sercu